In 1980, de laatste jaren van mijn studie sociologie in Groningen, startte ik met een compagnon een bureau voor onderzoek en beleidsadvisering, later ook ontwikkeling van sociale projecten. In 1984 breidden we uit naar Rotterdam, omdat ons werk (ministeries, Sociaal en Cultureel Planbureau, gemeenten Rotterdam, Den Haag en Utrecht) vooral in de randstad lag. In R’dam droegen we bij aan de Sociale Vernieuwing begin jaren ’90 en de ‘Sociale Activering’ daarna. Ook o.a. aan de ontwikkeling van het Oude Wijken Pastoraat, het opbouwwerk, burgerparticipatie, volkshuisvesting en ‘Economie op mensenmaat’.
Afkomstig uit een sociaaldemocratisch nest heb ik in m’n werk veel aandacht gehad voor sociaal beleid. Spreiding van “kennis, macht en inkomen” heette dat onder het kabinet Den Uyl. In die tijd, jaren ’70, was ik naast PvdA-lid actief in Milieuvereniging Noord-Nederland; geïnspireerd door het rapport van de Club van Rome “Grenzen aan de groei” (1972); nu actueler dan ooit!
Na het afschudden van de ideologische veren door Wim Kok heb ik m’n lidmaatschap van de PvdA opgezegd. En toen 20 jaar later Jesse Klaver een boekje schreef over ‘Economisme’ en begon aan ‘kantinebijeenkomsten’ leek me die partij voor mij precies de juiste combinatie van Groen en Links.