Wandelend over de Bocheltse Baan, waar zowel de auto als de fietser als de wandelaar zich mengen en er volop ruimte is, spring ik toch even snel aan de kant. Een lange sliert wielrenners passeert me. Lekker sportief bezig in de buitenlucht. Zeker in deze Covid-19 tijd rennen, fietsen, klimmen en bootcampen we massaal buiten. Wandelend op landgoed het Mentink vallen me de blauwe lintjes op. Een paar weken later zie ik in de berm van het wandelpad materieel staan en lijkt er een soort pad dwars door struiken en over boomwortels te worden gelegd. Een vriendelijke mountainbiker stapt af en legt uit dat hier een mountainbikeroute wordt aangelegd. Hij is helemaal blij en voorziet veel aantrekkingskracht vanuit andere regio’s. Goed voor de sportieve toerist. Want hé, het zijn niet allemaal 70plussers he? Alhoewel, ook die groep wordt steeds sneller op de e-bike. Fijn al die activiteiten in het buitengebied. En goed dat ook het gemeentelijk sportbeleid vol staat met het stimuleren van bewegen en sport. Maar al die sport in de buitenlucht heeft een donkere keerzijde als deze meer en meer in onze kwetsbare natuur plaatsvindt. Als we het korte termijn belang van mensen boven het langere termijn belang plaatsen. Al deze activiteit leidt tot verstoring van de dieren met dramatische gevolgen: dood én teloorgang. De boswachters luiden nu massaal de noodklok. Ook omdat mensen zich niet weten te gedragen. Daarom pleit ik voor meer terughoudendheid voor wat betreft sporten en het toestaan of faciliteren van activiteiten, zoals de mountainbikeroute, in de natuur. Daarnaast roep ik iedereen op, juist nu het broedseizoen nadert en veel jonge dieren geboren gaan worden zoals de reekalfjes: wees bescheiden, rustig en stil in de natuur. Ruim je rommel op. Ga niet daar waar je niet mag komen. Die regels zijn er niet voor niets. Leer kinderen kijken in plaats van schreeuwen. De komende tijd lopen, fietsen en sporten we in de kraamkamer van Moeder Natuur. Loop dus op je tenen!